De architect als chirurg

Het moet één van de meest opmerkelijke woningen in Aalst zijn: de ingesloten, oude textielfabriek die Pascal François omtoverde tot een met licht overgoten loft. Vooral de manier waarop de architect dat deed is bijzonder. Om het gebouw te reanimeren ging François bijna als een chirurg te werk: hij maakte zorgvuldige uitsnijdingen in dak en vloeren, zodat de hele woonst wordt overspoeld met direct en indirect daglicht. Bovendien is de industriële sfeer maximaal bewaard gebleven, mede door de integratie van bakstenen werkmuren die zelfs tot in de garagepoort doorlopen.

 

Geknipte woning
Van meet af aan had Pascal François één grote uitdaging: lucht en licht brengen in het donkere pand. Het originele gebouw zat ingesloten tussen anonieme arbeiderswoningen. Er waren geen ramen en bijgevolg was er weinig natuurlijk licht. “Er was beperkte lichtinval via het stalen sheddak, maar meer was het niet”, vertelt de architect. “Om het gebouw bewoonbaar te maken, is de gangbare indeling helemaal omgedraaid: de leefruimtes bevinden zich boven en de nachtdelen beneden. Vervolgens hebben we met bijna chirurgische precisie uitsnijdingen gemaakt in zowel de stalen dakstructuur als de betonnen vloeren. Alleen het strikt noodzakelijke is weggesneden, om het gebouw zoveel mogelijk in ere te laten.

 

In de eerste plaats is er een gedeelte van de secundaire, dwarse staalstructuur geamputeerd zodat het licht beter gefilterd wordt. Daarnaast is één van de drie hoofdstructuren bijna volledig weggenomen, zodat er in de leefruimte een soort patio is ontstaan. Het licht dat daar binnenvalt, wordt via ronde uitsparingen in de vloer getransporteerd naar de eerste verdieping. Daarnaast zijn er twee extra lichtkokers gecreëerd die vanaf het dak tot op het gelijkvloers lopen. In één van de kokers is er zelfs een kurkeik geplant. Die klimt helemaal tot in de leefruimte om de beleving en connectie tussen de verdiepingen nog te versterken.”

 

 

 

 

De Oud Laethem is in de hele woning zichtbaar, maar heeft vooral in de garage een opvallende toepassing gekregen. Het gebouw bestaat uit een trechtervormige inrijzone die naadloos overloopt in de twee verdiepingen hoge loft. Vanaf de toegangspoort zijn de muren aan één zijde bekleed met baksteen. Opmerkelijk: op een bepaald moment lopen de stenen gewoon door in een pivoterende garagepoort. “Die poort moest zo min mogelijk opvallen”, aldus Pascal François. “Door te werken met steenstrips is dat perfect gelukt: muren en poort vormen visueel één doorlopend geheel. Er ontstaat een rustig en sereen beeld, tot de poort effectief in beweging komt en de hele ruimte tot leven lijkt te komen.”